Mesnevi-i Nuriye Abdülkadir Badıllı Tercümesi İTTİHAD

Fiyat:
550,00 TL
İndirimli Fiyat (%29,1) :
390,00 TL
Kazancınız 160,00 TL
Havale / EFT:
378,30 TL
110,18 TL'den başlayan taksit seçenekleri için tıklayın.
Aynı Gün Kargo

Kitap           Mesnevi-i Nuriye
Yazar          Bediüzzaman Said Nursi

Tercüme     Abdülkadir Badıllı
Yayınevi      İttihad Yayınları - Üçelmas Yayıncılık
Kağıt Cilt     Şamua Kağıt - Lüks Vinleks Cilt
Sayfa Ebat  782 Sayfa - 17x24 cm

                  2022 Baskı


Mesnevî-i Nuriye
Türkçe Tercümesi

 Müellifi
 Bedîüzzaman Said Nursi

 Mütercimi
 Abdülkadir Badıllı

   Birinci Baskı'nın Takdim ve İfade-i Meramı

İlim ve kitabetle meşgul herkesin malûmudur ki, kıymetli kitapların, bilhassa zaman geçtikçe kıymetleri, hüsünleri daha da çok artan eserlerin üzerinde müteaddide tercümeler, şerhler ve hâşiyelerin terettüb etmiş olduğu gayr-ı kabil-i inkâr bir vakıadır. Hattâ şerhlerin şerhi, hâşiyelerin hâşiyeleri de yapıldığı yine erbab-ı ilimce malûmdur.

İşte cihandeğer olan şu Mesnevî-i Arabî'nin tercümesini, elhak ulûm-u İslâmiyede oldukça rüsûha sahip, bilhassa ilm-i belâgat-ı Kur'aniyeye vukufiyeti meşhur ve Hz. Üstad'ın Eski Said zamanındaki biricik talebesi ve kardeşi olan merhum Molla Abdülmecid Efendi, ömrünün son yıllarında yaparak ortaya koydu. Şu anda elimizdeki eser, aynı zamanda Hz. Üstad'ın tasviblerine mazhar olarak neşredilen ve birçok istifadeye medar olmuş olan bu kitab, elbette daimî bir yadigâr-ı kudsî halinde ve daima esas olarak devam edip gidecektir.

Bununla beraber, o mübarek ve nurlu kitab, "En son tercümedir, onun üstünde ve ondan başka daha hiçbir tercüme yapılamaz, memnu'dur" diye bir şeyin mevzu-u bahis olmaması icab eder kanaatındayım. Ve bu hususta Hz. Üstad'ın mektub ve vasiyetlerinde herhangi bir şeye rastlanmadığı gibi, bilakis tercüme ve tekmiline dair tavsiyeleri vardır.

Binaenaleyh, Molla Abdülmecid Efendi'nin tercümesini (hâşâ!) beğenmemek, takdir etmemek değil. Ama şu da vardır ki, bizzat kendisinin de müteaddit yerlerde beyan buyurdukları üzere; bir kısmının yalnız mana-yı mefhumunu almış, bir kısmını terkedip tercüme etmemiş, bir kısmını da çok kısa ve hülasalı tercüme etmiş olduğu açıktır. Oysa ki, Hz.Üstad, arapçasının tamamını neşrettirmişlerdi.

Ancak hemen i'tiraf edeyim ki; kudsî olan Mesnevî-i Arabî'yi lâyıkı vechiyle tercüme etmek, ne ben, ne de belki hiç bir âlim-i muhakkik iddia edemez. Kaldı ki bu fakir, usulüyle ulûm-u Arabiyede bîbehre iken, Risale-i Nur'un ve Arabî Mesnevî'nin mütalaalarından aldığım bir feyiz ve bereket ile, Arabî kitabları, bilhassa Hz. Üstad'ın üslûb-u Arabîsini anlamak ni'meti, mahz-ı lütf-u İlahî olarak ihsan edilmiş olduğunu da, -tahdisen linni'meti- izhar edebilirim.

 Fakat ben, ulûm-u Arabiyenin müdevven olan sarf ve nahvini tahsil etmediğim için, o cihetten Mesnevî'nin içindeki bazı incelikleri tercümemde müraat edemedim. {[*]: Cenab-ı Allah'a hadsiz şükür olsun ki; tercümemiz tab'a girmeden önce; ulûm-u Arabiyede müntehi ve hakaikte de hayli müdekkik ve zeki genç bir Nur talebesi (Şarklı bir hoca) kardeşimiz tercümemizi baştan sona kadar Arabî aslıyla karşılaştırarak okudu. Hayli sehiv ve noksanlarımızı izale eyledi. Onun bulduğu ve işaret ettiği mülahazalarının ekserisini beraberce müzakere ederek tashih ettik. Bu kardeşimize olan minnet ve şükranlarımı belirtmeyi bir borç bildim. Umarım ki inşâallah muazzez Üstadımızın ulvî ve kudsî muradlarına mugayir bir şey kalmamış ola!..(Mütercim)} Yalnız hakaik ve mana-yı maksud cihetine elimden geldiği kadar ve bütün samimiyet ve kuvvetimle eğildim. Hiçbir cümle ve kelimesini geçmedim. Gayet büyük bir mes'uliyet altında kendim hissederek, anlayabildiğim kadarıyla muhafazaya çalıştım.

Şu noktayı da arzetmek isterim ki: Mesnevî-i Arabî'yi tercüme ederken, bazı mütercimlerin bir kısım eserleri tercüme ettikleri gibi, (bilhassa zamanımızın mütercimleri gibi) sadece mevzuun manasını alıp, tercümede kalemini serbest bırakıp, kendi anlayış ve üslûbu içerisinde yoğurarak, yazdıkları gibi yazmadım, yazamazdım da. Çünkü:
  
Evvelâ: Zamanımızın tercümeleriyle, eski zamanda yapılmış olan tercümeler, ekseriyet-i mutlaka ile usûlen ve şeklen birbirinden çok farklıdırlar, uzaktırlar. Eskide tercüme edilmiş eserlere baktığımızda, tercüme edilen aslın hiçbir kelime ve noktası kaçırılmadan, kelimesi kelimesine tercümesi yapıldığı gibi; eserin gramer, üslûb, teşbih, kinaî ve lügat yönleri de ele alınmış, çok sâdıkane ve ihtiramkârane bir şekilde, bazan bir kelime veya bir cümle için, belki birkaç satır şerhleri yapılmıştır. Buna misal istersen, Kadı İyaz'ın Şifa-i Şerif'iyle, Sa'dî-i Şirazî'nin 'Gülistan'ının Türkçe tercümelerine bak. Amma yeni zamanın modası ise başkadır.
Hemen kaydedeyim ki; arzettiğim vech üzere ve o tarzda Mesnevî'yi tercüme edemediğimi, itiraf ederim. Çünkü ne seviye-i irfanım müsaid idi, ne de o salahiyeti kendimde görüyordum.

Sâniyen: Bediülbeyan ve Bediüzzaman olan merhum üstadımız gibi israf-ı kelâmdan, nümayiş ve alayişten bütün kuvvetiyle kaçmış, edebiyatfüruşluk ve üslûbperestlikten büsbütün nefret etmiş, yalnız ve yalnız hakikat-ı mahzayı en veciz ve en beliğ, aynı zamanda en âlî bir tarzda beyanını bütün hayatında düstûr ittihaz etmiş eşsiz bir allâme-i cihan'ın eserleri ve o eserlerin binasının taşlarını teşkil eden cümle ve kelimeleri, elbette ve mutlaka hepsi yerli yerincedir, hikmetlidir, manalı ve maslahatlıdır. Öyle ise, hiç olmazsa birer dürr-i mensur olan o cümle ve kelimatın tek tek ifade ettikleri kudsî manaları elimden geldiği kadar tercümede muhafaza edeyim dedim. Fakat yazarken, şahsî ve belli edebî bir üslûbum olmamakla beraber, kendi kalemimi serbest bırakarak arkasından gitmedim ve gitmemeye çalıştım. Elimden geldiği kadar ve imkân nisbetinde, sevgili Üstadımın arabî nahivli üslûbuna tabi' oldum. Hattâ üslûb-u Arabîsinin tarzını bile muhafaza için, imkân nisbetinde çırpındım. Onun için tercümem girift ve bazan uzun cümleli ve muğlak düştü.

Sâlisen: Gittikçe dejenere olmağa yüz tutmuş giden ve adeta ecnebiye endeksli olarak şuursuzca oynayan yeni moda Türkçeye de iltifat etmedim. Çünkü dinin öz hakaikini terennüm eden bir eserin tercümesinin, dinî, ciddî ve muhafazakâr bir lisanla ifade edilmesi lâzımdır diye düşünüyorum.

 Şu noktayı da, ehl-i dikkatın nazarına çarpacağı için beyan ediyorum ki: Merhum Molla Abdülmecid Efendi'nin tercümesinde, kitapta geçen İ'lemlerin yanında, "İ'lem Eyyühel Aziz" diye yazılmıştır. O İ'lemler ise, müfred ve gayr-ı muayyen bir hitab olduğundan mutlaktırlar. Mutlak kalmak şartıyla manası ise, "Bil!" veya "Bil ki!"dir. O İ'lemlerle her ne kadar Üstadımız, "Nefsime hitab ediyorum" demişse de, bir çok hitab şekilleri içlerinde mukadderdir. "İ'lem Eyyühel Aziz, İ'lem Eyyühel Ahh, İ'lem Eyyühettalib" gibi bir çok hitablarla tevcih etmek mümkündür. Fakat Molla Abdülmecid Efendi bunların içinde "Eyyühel Aziz" hitabını seçmiştir. Mukadder ve nâmuayyen olduğundan elbetteki doğrudur, haktır.

Fakat bu fakir, düşündüm, madem ki mutlakiyet ve gaibiyetten bir derece malûmiyete çıkarmak caizdir. Öyle ise Üstadımızın kendi talebeleri olan Nur talebelerine bir ders olarak neşrettirdiği Mesnevîsinde de, diğer risalelerinde -hususan Mektubat ve lahikalarda- olduğu gibi, bütün hitabları "Kardeşim", "Kardeşlerim" veya "Ey kardeş" şeklinde olsa güzel olur. Şu halde, Mesnevî'deki İ'lemle yapılan gayr-ı muayyen hitabları da -mutlak olanlarını- "Ey kardeş bil ki" veya "Bil ey kardeş, ey birader!" olarak Türkçe hitabî bir cümleyi i'lemlerden sonra yazmak, belki daha münasib olur diye düşündüm ve öyle yaptım. Kariînin nazarlarına arzediyorum.

 Ve bir de tercümemiz, elinizdeki şu mütercem Mesnevî'de, Molla Abdülmecid Efendi'nin tercümesininkinden hayli ziyade parçalar ve mevzu'lar göreceksiniz. Hattâ teksirle neşredilmiş Arabî aslından da ziyade bazı cümleler, mevzular ve i'lemlere rastlıyacaksınız. Eğer o cümleler veya mevzu'lar, Arabî aslında da yok iseler, biliniz ki o ziyadelikler ya ilk Arabî matbu' nüshalarındandır veya son yıllarda elimize geçen Üstadımızın kalemiyle musahhah bir elyazma nüshasıyla karşılaştırılmış ve ona göre tashih edilip eklenmiş mevzulardır. Bu zaidli ve musahhah nüsha fakirde mevcuttur, görülebilir.

   NETİCE: Beni şu tercümeye sevkeden sâiklerden birkaçı, kısaca şunlardır:
  1. Yukarıda da geçtiği gibi, merhum Molla Abdülmecid Efendi, kendi ifade ve ikrarıyla kaydettiği üzere, tercümesinde bir çok yerleri atlayıp tercüme etmemesi, bazı yerleri de gayet kısa bir meal-i mefhum ile alıp iktifa etmesidir. Bunun sebebi ise, o zat-ı mübarek ömrünün son yıllarında ihtiyarlık, musibetler ve saire gibi sebeplerden nâşi olsa gerektir. Ne sebeple olursa olsun, mezkûr kaziye vaki'dir ve bir gerçektir. Kitabın sonunda fihrist kısmında bu mevzuu etraflıca yazmak niyetindeyim.

   2- Benim kendi şahsî hiss ve anlayışım itibariyle, öteden beri isterdim ki; Üstadımızın büyük bir hazine hükmündeki eserlerinin hepsini -çok mahrem olanlar hariç- olduğu gibi izhar edeyim. Umumî ve hususî, eski ve yeni bütün eserlerini zamanı geldikçe âleme neşretmek, benim âdeta bir baş gayemdi. Çünkü mahza âsâr-ı ilham olan bu eserlerin hepsine de insanların mutlak ihtiyacı vardır. İnsanlar ise, çeşitli meşreb, zevk, hiss ve karakterdedirler. Faraza birisi bir risaleye ihtiyaç hissetmezse de, öbür risaleye veya mektuba hisseder. Ve bu vesile ile çeşitli rabıta ve bağlarla Hz. Üstad'a ve mesleğine bağlanabilirler. En azından belki imanını kurtarır veya ifratkâr bir meslekten vasat bir mesleğe dönebilirler.

   İşte bu fakir, şu ikinci sâikin te'siriyle, birinci sâikteki sebeple Mesnevî-i Arabî'yi baştan sonuna kadar yeniden tercüme etmeğe azmettim. Halbuki tahrir hususunda önceden bir tecrübem yoktu. Türkçe edebiyatını kaidesiyle, grameriyle de bilmiyorum, yani tahsilini görmedim. Arapçayı da öyle... Bununla beraber tevekkeltü alellah deyip başladım. Ve lillahilhamd bitirmeğe muvaffak oldum.
 
İşte elinizdeki şu nâçizane, fakirane tercümenin hedefi, mezkûr gayeden başka birşey değildir. Dünyevî metaâ vasıta etmek ise, fıtrî halet ve hilkatıma zıddır. Bu durumda olan tercümemiz, şayet ehl-i imandan, hususan Tullab-ün Nur'dan, ehl-i merak kısmının azıcık da olsa tasviblerine mazhar olup, istifadelerine medar olsa, benim için kâfi bir iftihar vesilesi olur. Tabii ki, rıza-yı İlahî'nin bir ma'kesi olmak şartıyla...

Bunun yanında kusuratımı, adem-i ıttıla'larımı, sehiv ve noksanlarımı bulup gösteren erbab-ı kemale yalnız müteşekkir olacağım. Amma üslûb cihetindeki noksanlarımı ise, yukarıda ma'ruz mazeretime bağışlamalarını isterim. Fakat tercümedeki mana hususunda, yanlış buldukları yerleri, kendileri tercüme ile kaleme alarak, fakire göndermeleri hassaten mercûdur, bekliyorum.

Not: Kitabın dipnotları ve hâşiyeleri, eğer notun altında (Mütercim) kelimesi varsa mütercimindir. Eğer yoksa Hz. Müellifindirler.

Mütercimin şu en ehven ve bir derece zarurî hâşiyelerine veya bazı tariflerine belki itiraz eden olabilir. Fakat bir tercümede şu kadarcık lüzumlu notların olmasını, tercüme kaidesinin umumî teâmülünü düşünseler, herhalde zaruretine hükmedeceklerdir tahmin ediyorum.

Abdülkadir Badıllı

İkinci Baskı Münasebetiyle (Bir-iki noktanın îzahı)

????????? ??????????? ?????? ???? ?????? ?????? ????????? ??????????
  1. Mesnevî-i Nuriye'nin Türkçe bir tercümesi olan şu kitabımızın birinci baskısıyla ikinci baskısı arasına hayli uzun bir zaman faslının girmesi, bir takım sebeplere dayanır.
   Bu sebeplerin başında; yanlış asıllı da olsa, alışkanlığın tersi cihetinden ve görünen hâlâta karşı heyecanlı reaksiyonların dedikoduya varacak kadar zuhura gelmiş olmasıdır. Ve bundan da, şeriattaki insanların örf ve âdetlerine mümkün mertebe (teferruat işinde) müraat hususunun incelik ve nezâketi hatırlanmıştır.
   İkinci sebep: Birinci baskının nüshaları uzun zamandan beri tamamen tükenmiş olduğu halde, eski yersiz reaksiyonlarla gelen dedikoduların tamamen yatışmasını ve fıtrî bir tarzda ona karşı samimi talepleri ve ciddi ihtiyacın küllîice zuhurlarını beklemedir, ki lillâhilhamd intizar edilen hal artık oluşmuştur.

   2- Mesnevî'nin birinci baskısının mukaddemesinde mütercimin vaad gibi bazı sözleri ve âdeta kaide tarzında bir takım beyanları sudûr etmiştir.. ki acaba kitabın yaprakları arasında ve satırları içinde onlara ne mertebe riayet edilmiş diye tercüme kitabımızı yeniden ve dikkatlice incelemeye aldık. Sözü edilen vaad ve beyanların hulasası şudur: "Tercümede Arabi aslın metninin üslubu çerçevesi dışına çıkılmayacak.. Ve mütercim, metnin bir mana-yı mefhumunu alıp ta; ya da, merhum Molla Abdülmecid Efendi'nin tercümesi tarzında, kendisini uzatma-kısaltma gibi tasarrufa selahiyetli addedip te kendi anlayış ve üslubunun rengine göre serbest bir tercüme cihetine gitmeyecek ve şerhvarî olan bir tasarruftan ihtiraz edecektir. Bunun yanında zamanın -dil hususunda- lâşuurî akıntısına kapılıp ta, günlük modaya uymayacak ve tercümesini mümkin mertebe 'Dinî bir lisan' olan Risale-i Nur'un ağırbaşlı ve ciddî tarz-ı üslub ve şivesine uyduracak şekilde yapacaktır."    Evet, mütercimin birinci baskıda bu vaad ve beyanları, lisan hususunda umumiyetle yerine getirilmiş olduğu şükranla müşahede edilmiş olması yanında, üslub-u beyan ciheti ve şerhvarî olan serbestçe tercüme işinde ise, yine yüzde 90 nisbetiyle va'dine uyduğunu, ancak bir kısım mevzi'lerde ise, hiss ve heyecanın verdiği bazı taşkın haller onu yer-yer huduttan aşırıp taşırttığını da müşahede etmiş bulunmaktayız.
   Bunların dışında, Türkçe tercümemiz, Arabi aslın son derece îcazlı olan metninin bazen çok derin ve ince nüktelere giden ve diplere dalan ma'nalarının murad ve maksadlarına muvafık düşüp düşmediği ciheti de, bu defaki dikkatlice incelememizde araştırıldı. Bunda dahi -az da olsa- ufak-tefek bazı sehivler veya farkına varmadan bir kısım atlamalar; veyahut metindeki mana külliyetini ihata edipte, onun maksadına iyice muvafık düşmeyen bir takım adem-i tefehhümler görülmüştür.
   İşte, şu zikredilen hususların düzeltilmesi ve elden geldiği kadar metindeki ma'naların muradına muvafık düşmesi için, âdeta yeniden tercüme eder gibi aslıyla noktası noktasına mukabele ettirilip okundu.. Ve ona göre düzeltilmesi icab eden yerlerde bazı tashihler icra ettirildi. Her halde bu ameliyeden dolayı da, birinci baskı ile şu ikinci baskı arasında nüsha farkı gibi bazı muhalefetler göze çarpacaktır. Bu zarurî tasarruftan dolayı okuyucudan bağışlanmamı istirham ederim.
   Ancak ne var ki, bütün bu samimî didinme ve yapılan yorucu mukabele ve düzeltmelere rağmen ve bununla beraber, yüzdeyüz yanlışsız ve mükemmel bir tercüme olmuştur diyemeyiz. Zira bu iş, koskoca bir müceddid-i ulu-l azm olan Bediüzzaman'ın enfüsî mücahede ve terakkiyatının, yani kalbî ve ruhî maarif-i ilhamiyesinin pek îcazdar beyanının garip libaslı üslubunun, bir başkası tarafından diğer bir lisana tahvil ve tercümesidir.


TENBİH: (Mesnevî-i Nuriye) ismi, Türkçe tercümesi  ne Hz. Üstad tarafından konulmuştur. Arapça ismi her ne kadar "El-Mesneviyy-ül Arabiyy-ün Nurî"dir. İsim, ism-i müzekker olduğundan, Mesnevî'den sonra (Nuriye) değil, (Nurî) gelmesi lâzımdır. Fakat bu sıfat Türkçe telaffuzunda ağır ve nâmüsta'mel bir sıfat olduğu gibi; "El-Mesneviyy-ül Arabî Li-r Resail-in Nuriye" yani, "Nur Risalelerinin Arabî Mesnevîsi" manasında dahi olduğu için, "Risale"nin müfredi veya Risalelerin cem'i için sıfat olarak Nuriye gelmesi lâzım olduğundan "Mesnevî-i Nuriye" ismi tam yerindedir.

  (Mütercim)

 
Diğer Özellikler
Stok Kodu9786250090114
Markaİttihad Yayınları
Stok DurumuVar
9786250090114
En yeni ürünler
Güvenli teslimat
Kampanyalı ürünler
Piyasadaki en iyi fiyat

PlatinMarket® E-Ticaret Sistemi İle Hazırlanmıştır.