Altıparmak Peygamberler Tarihi HUZUR

  Kitap                Altıparmak Peygamberler Tarihi
  Yazar               Muhammed B. Muhammed Efendi
  Tercüme           M. Faruk Gürtunca
  Yayınevi           Huzur Yayınevi
  Kağıt - Cilt        2.Hamur kağıt - Ciltli
  Sayfa - Ebat     846 sayfa - 17x24 cm
  Huzur Yayınevi tarafından yayınlanan, Altıparmak ‘ın yazdığı, Altıparmak Peygamberler Tarihi kitabını incelemektesiniz.
Altıparmak Peygamberler Tarihi kitabı hakkında yorumları oku yup kitabın konusu, özeti, fiyatı, satış şartları hakkında bilgiyi geniş bir şekilde edinebilirsiniz.
 
Yaratan Rabbinin adıyla oku . O, insanı " alak " dan yarattı. Oku, Senin Rabbin en cömert olandır. Alak 1-2
 
     ÖNSÖZ
 
İslam dini ve İslam tarihi ile ilgili büyük eserleri -bugünkü Türk­çe ile- basımlarını yapan Huzur Yayınevi, bugün de sizlere elinizde tuttuğunuz bu « Peygamberler Tarihi »ni (eski deyimle Tarihül Enbi­ya ) sunuyor. Dünyanın yaratılışından ve Hazret-i Adem'den başlaya­rak bütün Hak Peygamberleri geniş bilgilerle Müslüman vatandaş­larımıza sunan bu eserde, baştan başa Kur'an-ı Kerîm Ayetleri, Hadis-i Kudsî ve Peygamber (S.A.V.) Hazretlerinin mübarek Hadîsleri kaynak olmuştur. Eski Osmanlı tarihlerini yazanlar, dünyanın kuru­luşundan başlayarak Peygamberler Tarihi'ni, kısa da olsa, yazmak­tan geri kalmamışlardır. Biz, Peygamberler Tarihi'nin bütün genişli­ği ile yazılması gerektiğini düşünerek şu kaynaklardan faydalandık:
 
1  — Kur'an-ı Azîmüşşan'da bildirilen Peygamber kıssaları.
 
2  — Hadîs-i Kudsiler.
 
3  — Hazret-i Muhammed (S.A.V.)'in Hadîs-i Şerifleri.
 
4  — Mezâmîr-i Dâvud. (Hazret-i Davud'a inen «Zebur» kitabının Türküler Türküsü Ayetler.)
 
5  — Hazret-i Musa'ya inen Tevrat-ı Şerif. (Ahd-i Atîk)
 
6  — Hazret-i İsa'ya inen İncil-i Şerîf (Ahd-i Cedîd).
 
7  — Kitâb-ı Siyer-i Nebi, Erzurumlu Mustafa Darîr (Gözsüz) Hazretleri.
 
8  — Târih-i Taberî veya Ümmetler ve Milletler tarihi. Ebû Cafer Muhammed Bin Cerir et Taberî.
 
9  — Muhammediyye, Mehmed Bîcan Yazıcıoğlu.
 
10 — Envârül Âşıkîn, Ahmed Bîcan Yazıcıoğlu'ndan M. Faruk-Gürtunca.
 
11    — Şerh-i Delâil-i Hayrat, Kara Davûd'dan M. Faruk Gürtunca.
 
12 —   Meâric-i Nebeviyye, Evlâd-ı Fâtihân'dan Üsküplü Altıpar­mak Mehmed Efendi'den M. Faruk Gürtunca).  (*) Meâric-i Nebeviyye Herat şehrinde ölen Muîniddin Muhammed tarafından yazılmıştır.

13     — Mârifetname, Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretlerin'den, M. Faruk Gürtunca.
 
14     — Kamus-ı Âlâm, Şemseddin Sami.
 
15     — Tarih-i İslâm, Mahmud Es'ad Efendi. Cilt: 3.
 
16     — Ve bu konu ile ilgili başka eserler.
 
 
Bu Peygamberler Tarihini gerçek kaynaklara dayanarak zengin­leştirmemizin sebebi, Musevî ve İsevî'lerin Ahd-i Atîk ve Ahd-i Cedîd Hikâyelerini "Evâmir-i Aşere" (On Emir) adı altında dinlerini yay­mak gayretinde bulundukları içindir.
 
Bu gayemize varabilmek için Yüce Allah'a Hamd ve Sena eyler, O'nun Salât ve Selâmının Hazret-i Muhammed (S.A.V.)'e, Onun Ali­ne, Ashabına ermesini dua ve niyaz ederiz.

 
DÜNYANIN YARATILIŞI
 
    Bismillahirrahmanirrahim
 
Bütün âlemleri yaratan Yüce Allah'tır. O'ndan başka tapacak yok­tur. Allahü Teâlâ görüneni ve görünmeyeni görür. Acıyan, esirgeyen O'dur. Bu âlemlerin sırrı, ona sahip olan, ona hükmeden O'nun yüce varlığıdır.
 
Bütün bu yüce âlemde, evrende canlı cansız her varlığı yoktan val­eden O'dur. Yerde, gökte, sularda ne varsa O'nun yüceliğini söyler.
 
Ve:
 
Yücelerden yücesin
Kimse bilmez nicesin
Güzel Rabbim! der.
 
Hak Teâlâ Hazretleri, yerde ve gökte yaratılanların insanlar için yaratıldığını Kufan-ı Kerim'inde şu âyetle bildirmiştir:

«Yeryüzünde ne varsa hepsini sizin için yaratan, göklere doğru yönelerek yedi kat göğü tastamam vücuda getiren O'­dur. O, herşeyi hakkıyle bilir.» (Bakara sûresi, âyet: 29)
 
En sevgili O'dur, en güzel O'dur. Her şeyi en çok bilen, bütün ya­ratıkların bilmediğini bilen O'dur.

Her işe başlarken Allah'ın ismini anmak feyzini ve bolluğun kapı­larını açar.
 
Hamdolsun O Allah'a ki O tektir. O'nun eşi yoktur. Hem bilicidir. Hem de kudret ıssı, sahibidir. Her varlığın dili O'nun kudret sahibi olduğunu anlatır. Allah'ın yüce kudretini yerdeki, gökteki ve uçsuz, bucaksız bütün evrendeki bu sessizlikler ve bu hareketler isbat ed­er.

               İLK NUR
 
Yüce Allah gizli bir hazine gibi ta öncelerin öncesinden var olan varlığı içinde Arş'ı yarattı. Yüce Mevlâ sonra bu Arş'ta varlıkları ya­ratmak istedi. Bu isteği hemen yerine geldi. Arş'ın üstünde bir NUR belirdi. Bu Nur, Nuri Muhammedi idi ve her yerde bu ad yazılıydı. Bütün ARŞ bu NUR, bu ad ile aydınlandı.
Hak Teâlâ bu Nur'u sevdi. Ona:
— Habîbim dedi.
Bu Nur, Allah sevgilisi Muhammed (Sallâllahü Aleyhi ve Sellem)' in o ezel içinde beliren Nuru idi.
Bu Nur belirince bütün ARŞ "Ahmed" sesleri ile doldu.
Peygamberleri sona erdiren bu Nur'un sahibi, Allah'ın sevgilisi Muhammed (Sallâllahü Aleyhi ve Sellem) bu Nur ile yaratılanların da böylece ilki oldu.
Yüce Allah'a yakın olan Melekler ARŞ'ı tavaf ederken boşluklarda bir Nur'un geldiğini gördüler.
Bu Nur Arş'ın üzerinde uçuyor, türlü takdis sözleri söylüyordu. Bu sözler ne kadar açık, ne kadar şirindi. Yüce Allah'ın durmadan Yüceliğini, Ululuğunu söylüyordu. O'nu övüyor, O'na şükrediyordu.
Allah-ü Teâlâ Nurla birlikte ruhu, aklı, kalemi yaratmıştı fakat bütün ruhlardan önce Habîbinin ruhunu yarattı.
Bütün maddi varlıkların en öncesinde de kalemi yarattı.^ Ona:
—  'Yaz!" diye buyurdu. Kalem:
—  "Ey Ulu Allah'ım ne yazayım?" diye sordu. Yüce Allah da kaleme:
—  "Kaderi yaz!" diye buyurdu.
Kalem de o güne kadar olanları ve ondan sonra sonsuzluğa kadar olacakları, Kıyamet gününe kadar olup bitecekleri yazdı.
Nur'u yaratan yüce Allah ona RUH vermişti. Sonra da akıl verdi.
Allahu Teâlâ Nur ile Ruh arasına on iki perde koydu. Bunlar: «Kudret perdesi, Azamet perdesi, Minnet perdesi, Rahmet perdesi,
(1) Allah tarafından ilk yaratılan varlık kalemdir.

Adalet perdesi, Keramet perdesi, Menzilet perdesi, Hidayet perdesi, Nübüvvet perdesi, Şefaat perdesi, Rifat perdesi, Hakkaniyet perdesi» idi.
Ulu Allah Peygamber nurunu yarattığı zaman ona emredip dedi ki:
— "Ey Nur, yürü Kudret perdesine gir!"
Nur, Kudret perdesine doğru kayıp gitti ve orada on iki bin yıl Allah-ü Zülcelal Hazretlerine kulluk edip kaldı. Her an ibadet eder; Allah-ü Teâlâ'yı takdis ve tenzih ederek:
—  "Çok Yüce Allah'ı takdis ediyorum." derdi. On iki bin yıldan sonra Resul Nuruna bir ses geldi:
—  "Ey Nur, Azamet perdesine var!" dedi.
Nur kımıldandı. Azamet perdesine yürüyüp girdi. Orada on bir bin yıl kaldı. Yine Yüce Allah'ına ibadette bulundu. Yine Mevlâyı takdis ederek:
— "Sırları ve gizlilikleri bilen Allah'ı takdis ederim" demek­
teydi.
On bir bin yıl sonra Allah-ü Taâlâ'dan Nur'a yine bir ses geldi:
— "Ey Nur! Minnet perdesine var, git."
Nûr-ı Muhammedi Minnet perdesine girdi. On bin yıl da orada kaldı, ibadet etti.
— "Aleme nimetler dağıtan Allah'ı takdis ederim." dedi.
On bin yıl da geçmişti bu ibadetlerle, Nûr-ı Muhammedîye'ye ye­niden bir nida geldi:
— "Ey Nur! Rahmet perdesine var!"
Nûr-ı Muhammedi, deprendi, Rahmet perdesine vardı, o perde­nin içine girdi. Dokuz bin yıl da orada ibadet etti.
— "Rahmeti bol olan Mevlâyı takdis ederim." dedi.
Dokuz bin yıl da böyle geçti. Sonra Allah-ü Taâlâ'dan yeni bir nida geldi:
— "Adalet perdesine gir ey Nur!"
Nur-ı Muhammedi Adalet perdesine yürüdü girdi. Sekiz bin yıl da orada kaldı. Dilindeki niyaz şöyleydi:
 
— "Ey hiç kimseye muhtaç olmayan gani Allah."
 
Sekiz bin yıl geçtikten sonra Hak Teâlâ Resul Nurunu Keramet perdesine büründü. Nur, yedi bin yıl da burada ibadet etti. Allah'ına şöyle yakardı:

— "Kerim ve cömert olan Yüce Allah'ı takdis ederim." Bun­
dan sonra Nur Allah tarafından Menzilet perdesine gönderildi. Ora­
da tam altı bin yıl yakarıp niyaz etti. İbadet kıldı.
— "Yüce Arşın Rabbi olan Yüce Allah'a hamdederim" dedi.
"Ey Nur Hidayet perdesine git"
Muhammed'in Nuru beş bin yıl da Hidayet perdesinde geçti. İba­det etti. Dilinden düşürmediği sözler şu oldu:
— "Nur yaratıcısı Allah'ı takdis ederim."
Orada niyaz ederken yine Allah'ın fermanı Nur'a yetişti, dedi ki:
— "Ey Nur, Nübüvvet perdesine git!"
Nübüvvet perdesine giren Nûr-ı Muhammedi orada dört bin yıl kaldı. İbadetinde şunları söylüyordu:
— "Dünyaları yaratan Allah'a hamdolsun!"
Nûr-ı Peygamberi buradan Şefaat perdesine gitmek için şu emri aldı:
— "Ey Nur, Şefaat perdesine git!"
Şefaat perdesine geçen Nur burada üç bin yıl kaldı. Üç bin yıl içinde:
— "Ey Yüce Allah'ım sana hamdolsun! Sen kudret ve izzet
sahibisin" dedi.
Nur, oradan Rifat perdesine gitmesi için Allah-ü Teâlâ'dan buy­ruk aldı. Bu perdede iki bin yıl kaldı.
— "Allahım'a hamd ve senalar olsun" diye takdis ve niyazda
bulundu.
Oradan Hakkaniyet perdesine gitmek için buyruk alan Nûr-ı Muhammedi burada bin yıl kaldı. Bin yıl:
— Mülk ve melekut sahibi, izzet ve azamet ıssı Yüce Allah'ı
takdis ederim.
Böylece Nûr-ı Muhammedi bu on iki perde içinde tam yetmiş se­kiz bin yıl Allah'ına ibadet etti ve Allah'ının yüceliğini dilinden, dü­şürmedi.
Bu yollar, Allah'ın yollarıydı. Bir yılın simdi bizim bildiğimiz dün­ya yılının kaç katı olduğunu ancak yüce Allah bilir.
 
Yücelerden yücedir, Kimse bilmez nicedir.
 
Onun bir yılının kaç yıl olduğunu biz de bilmeyiz bugün. Her bir perdenin kalınlığı beş yüz yıllık yoldu. Her bir perdenin birbirinde uzaklığı da tam beş yüz yıldır. İşte Nûr-ı Muhammedi o perdelerin içinde bunca yıl ibadet etti, niyaz etti. Takdis ve teşbihte bulundu. Allah'ına yakardı. Bundan sonra Allah'tan bu ilâhi Nur'a on iki türlü kaftan geldi.

 
Bunlar:
 
1  — Saadet,
2  — Nübüvvet, 3— Minnet,
4  — Rahmet,
5  — İnayet,
6  — Keramet,
7  — Hidâyet,
8  — Menzelet,
9  — Rifat,
10 — Şefaat,
11 — Heybet,
12     — Hakkaniyet kaftanları, hil'âtleri idiler.
 
 
Nûr-ı Ahmedî'ye ihsan edilen bu armağanlar, bu bağışlar nedir? Bunlar nasıl verildi? O Nur perdeden perdeye nasıl geçti? Bunları bi­lemeyiz biz.
 
Ya daha sonra neler oldu.
Nûr-ı Muhammediye'ye tam yirmi dört deniz gösterildi. Bunlar sulardan ibaret deniz değildi, mânâ denizleri idi, ruh denizleriydi bunlar! O zaman henüz sular yaratılmamıştı.
 
Yirmi dört manevi denizin yirmi dört adı vardı.
 
 Şunlardı:
 
1)     Azamet denizi,
2)     Saadet denizi,
3)     Rahmet denizi,
4)     İbadet denizi,                           
5)     Akıl denizi,
6)     Marifet denizi,
7)     Bilgi denizi,
8)     Sabır denizi,
9)     İyilik denizi,
10)      Doğruluk denizi,
11)      Korku denizi,
12)      Ümit denizi,
13)      Tevazu denizi,

15)     Safa denizi,
16)     Kerem denizi,
17)     Hikmet denizi,
18)     Rıza denizi,
19)     Sevgi denizi,
20)     Şeref denizi,
21)     Nübüvvet denizi,
22)     Allah-ü Teâlâ elçiliği denizi,
23)    Kanaatkârlık denizi,
24)    Şefaat denizi,
 
Nûr-ı Muhammedi'nin bu ruh ve mana âlemlerinde Esra? âlemine "Nurlar âlemi" denir. Cismanî âlemine ise "Görünüş âlemi" adı veril­miştir ki, on sekiz bin dünyadır. Belki de on sekiz bin âlemden daha çoktur. Bu görünüş âleminde görünenlerin sırrı sayısı yoktur.
 
Nûr-ı Muhammedi o yirmi dört denizi de geçtikten sonra Yüce Yaratan'dan bir ses geldi:
— Ey Nur! diyordu bu ses. Kımılda! Harekete gel. Kendini depret, silkin.
Nur da öyle yaptı. Yüce Allah ona baktı. Nur utancından ve arın­dan her damlası birer Peygamber nurunu yarattı.
Yine bir başka gün Yüce Mevlâ bütün sevgisi ile o Nur'a baktı, sordu:
— Ey Nur! Ey Habibimin Nur’u! Ben kimim? Kim olduğumu bilir misin? dedi.
Nur da yalvaran bir sesle cevap verdi:
— Sen tek ve eşi olmayan Allah'sın. Yücelik sana mahsus­tur. Ölüm ve göze görünmeyen Melekler âlemi senindir. Aza­met, mutlak kudret, Şeref senindir. Ahiret ve Beka senindir.
 
Yüce Yaratan'ın soru ve ona cevap verme heybetinden Nûr-ı Mu­hammedi'yi yine korku kapladı. O ter damlaları gül yaprağı üstünde çiğ damlaları gibi oldu.
Eserin sahibi Yüce Mevlâ O terlerden bir cevher, bir inciyi "Dür-rüşşehvarı" yarattı. Sonra bütün yüceliği ile o Dürrüşşehvar'a, o inci olmuş ter damlasına baktı, inci birden bire titredi. İki parça oldu; bir parçası eridi, eridi, aktı. Su oldu, sular da deniz oldu.

Yüce Allah işte böylece görünür denizi yaratmıştı. Lutfunun bulu­tu denize saçıldı. Dalgalar meydana geldi. Buğular yukarıya yüksel­di.
Yüce Allah sonra bu denizin köpüğünü toprak yaptı, buğularını da gök yüzü, eflâk yaptı. Ve nihayet Yüce Allah'ın kudret eliyle yer to­parlağı meydana gelmişti. Nitekim Hak Teâlâ, Kur'an-ı Kerim'inde şöyle buyurur:
 
«Ölüleri yaratmak mı zordur, yoksa gökyüzünü yaratmak mı zor?. Onu ancak Allah inşâ etmiştir. Biz Semanın (ayrı ay­rı olan maddelerini) bir araya getirip (bina olarak) yükselt­tik. Gecesini karanlık, gündüzünü aydınlık yaptık. Semadan sonra yeryüzünü yaydık. Yerden, (pınar halinde) suyunu fış­kırttık, otları (bitkilerini) çıkarttık. Dağları yerli yerine koy­duk. Bütün bunları sizin ve hayvanlarınız için yaptık.» (Nâziat sûresi 27-33)
 
Fakat her gün, dünya yılma göre bin yıllık zamandı. Yüce Allah pazar günü başlayıp cuma günü bitirdiği zaman Arş üzerine çıktı. Bundan dolayı bu cuma gününü Müslümanlar kutsal gün saydılar.
İşte dünyamız, bu suretle yokluklar, gizlilikler âleminden vücut bulmuştu. Allah-ü Teâlâ göğü bina edince onun yüksekliğini yüksek­lere kaldırdı (tavanını yukarı çekti). Onu düzgün bir hale getirdi, ge­cesini karanlık yaptı, gündüzünü aydınlık etti. Bundan sonra yeri döşedi. Ondan su ve otlakları meydana çıkardı. Dağları sapasağlam dikti.
 
İşte dünyamız bu suretle yokluklar, gizlilikler âleminden vücut bulmuştu. Görünür âlemin gökyüzü böyle meydana gelince Yüce Al­lah bütün Meleklere bu Nûr-ı Muhammedi'ye secde kılmalarını buy­ruk kıldı. Melekler de geldiler, ona secde kıldılar.
 
Nur, hâlâ Arş üzerinde cevalân ediyor, dolaşıyordu.