Hesabım
0
Kategoriler

Sünneti Reddeden Kuran Müslümanlığı Hüküm Kitap

Sünneti Reddeden Kuran Müslümanlığı Hüküm Kitap Sünneti Reddeden Kuran Müslümanlığı Hüküm Kitap Sünneti Reddeden Kuran Müslümanlığı Hüküm Kitap Sünneti Reddeden Kuran Müslümanlığı Hüküm Kitap Sünneti Reddeden Kuran Müslümanlığı Hüküm Kitap
Görsel 1
Görsel 2
Görsel 3
Görsel 4
Görsel 5
Fiyat:
150,00 TL
İndirimli Fiyat (%36,7) :
95,00 TL
Kazancınız 55,00 TL
Havale / EFT:
92,15 TL
Aynı Gün Kargo Sınırlı Sayıda

Ürüne Oy Verin

Satıcıya Danış

Kitap            Sünneti Reddeden Kuran Müslümanlığı   
Yazar            İhsan Şenocak  
Yayınevi       Hüküm Kitap
Kağıt Cilt      2.Hamur,  Karton kapak cilt  
Sayfa Ebat    244 sayfa,  13,5x21 cm

 
İhsan Şenocak Sünneti Reddeden Kuran Müslümanlığı kitabını incelemektesiniz.   
Hüküm Yayınları Sünneti Reddeden Kur'an Müslümanlığı kitabı hakkında yorumları oku yup kitabın konusu, özeti, fiyatı, satış şartları hakkında bilgiyi geniş bir şekilde edinebilirsiniz.

Yaratan Rabbinin adıyla oku . O, insanı " alak " dan yarattı. Oku, Senin Rabbin en cömert olandır. Alak 1-2


Sünneti Reddeden Kuran Müslümanlığı
İhsan Şenocak

Çekrâlevî Sünnet'i reddeden Kur'an Müslümanlığının/Mealciliğin amentüsünü, İngilizler'den hem talimat, hem de nişan alan Seyyid Ahmed Han'dan aldı.
Buna göre Sünnet'i reddedenlerin bir kısmı doğrudan, bir kısmı da dolaylı yoldan Kiliseye hizmet etmektedir. Bizdeki Mealcilerin her ne iddiaları varsa tamamı Hindistan'da zuhur eden Kur'aniyyûn hare­ketine aittir. Bu yüzden hadiseyi mukallitler üzerinden değil, ingilizlerin AR-GE'sinde çalışan Çekrâlevî gibi "mucitler" bağlamında tahlil ettik.


MUKADDİME

İslâm'la savaşanlar; Kur'an-ı Kerim'in küreselNgüçleri tehdit eden, dirilten, hükmeden özelligini fasid tevillerle yok etmek için, açıkla­yıcısı/mübeyyini olan Allah Rasûlü'nün Sünneti etrafında kapsamlı bir algı operasyonu yürütüyor. Bu ameliyelerine "Kuran Müslümanlığı" adını ve­rerek, Müslümanları da bu savaşa katmayı, dışardan olduğu gibi, içerden de İslâm'ı vurmayı hedefliyorlar.

Farklı zaviyelerden Sünnete yöneltilen tenkitler­le Kur'an-ı Kerim'in Sünnet'le irtibatı koparılmakta, böylece herkesin Kur'an-ı Kerim'i arzusuna göre an­lamasının yolu açılmaktadır.
 
Oryantalizma İslâm'la doğrudan savaşarak ilerleyemediğini görünce Sünnet'i reddeden Kur'an Müslümanlığı'yla "ihyacı" görünerek, "imhaya" çalışıyor. Doğrudan Allah

n-net'in, "Beyân münasebeti" bağlamında zikredilmesi, biri gibi diğerinin de ilâhî koruma altında olduğunu gösterir.[1] Âyette geçen "zikir" kelimesi umumi an­lamda ele alındığında Allah'ın korunmasını vaat etti­ği risâlet ya da İslâm Şeriatı olarak anlaşılır. Nitekim Allah Teâlâ'nın kâfirler istemese de tamamlayacağını vaad ettiği "nurullah" terkibi[2] "İslâm Şeriatı" anla­mındadır. Her ne kadar bazı müfessirler âyette ge­çen "zikir" kelimesinden Kur'an-ı Kerim'i anlasa da, bu durum Allah Azze ve Celle'nin Sünnet'i korumayı tekeffül etmediği anlamına gelmez. Zira Kur'an-ı Ke-rim'le amel edilebilmesi anlaşılmasına, anlaşılması


da Sünnet'in varlığına bağlı olduğuna göre Kuranın "mübeyyini" olan Sünnet'in de Kur'an bağlamında korunması gerekir. Çünkü beyân edilenin korunması beyân edenin doğru bir şekilde muhafaza edilmesine bağlıdır.

Kur'an-ı Kerim'in anlaşılabilmesinin Sünnete olan ihtiyacını yakın planda müşahede eden Sahâbe, Ki-tab'ın Sünnet tarafından açıklanan hiç bir yönünün kapalı kalmaması için, Allah Rasûlü'nün (sav) yemeden içmeye, uyanıklık hâlinden uykuya, oturmadan kalk­maya kadar hayatının bütün detaylarını rivayet etti. Nitekim hadis mecmuâları Sahâbe'nin hiçbir detayı atlamadan Allah Rasûlü'nden (sav) sadır olan her şeyi rivayet ettiği hadislerle doludur.[3]

Kur'an-ı Kerim'in ravileri olan Sahâbe aynı zaman­da Sünnet'in de ravisi olma vazifesini üstlenmiş, bir­birlerini de sorgulayarak, Sahâbe'nin adaletiyle alakalı bütün şüpheleri izale etmişlerdir. Zira başta Hz. Ömer (r.a.) olmak üzere Sahâbe'nin hadis sorgulaması hep beraatle sonuçlanmış, böylece sonraki dönemlerde yapılacak ithamlar iftira kapsamında değerlendiril­miştir.

Allah Rasûlü'nün (sav) hadislerine hiç bakmadan Sünnete rağmen hüküm verenler, "Niçin böyle yapı­yorsunuz?" sorusuna muhatap olduklarında hevala-rına uymayan hadisler mütevatir derecesinde de olsa mevzu olduklarını iddia edebiliyorlar. Bu durumda akla şöyle bir soru gelmektedir: Kuran Müslüman­ları "Neden Sahâbe'nin rivayet ettiği Sünnet'i inkâr ediyor da, onların naklettiği Kuranı alıyor? Onlar Kur'an-ı Kerim'i rivayet ederken güvenilir de, hadis­leri naklederken mi -hâşâ- ihanet içerisindedirler?! Onların her bir nassı muhafaza yöntemi aynı değil midir? Kur'an-ı muhafaza ederken başarılı olanlar, niçin O'nun mübeyyini olan ve korunması kendisi­nin muhafazasına bağlı olan Sünnet'i hıfzetme nok­tasında aciz kalsınlar?!

Sahâbe'nin Sünnet Hassasiyeti

Allah Rasûlü'nün (sav) hadislerini himaye edebil­mek için ilk rıhleleri Sahâbe başlatmıştı. Bu çer­çevede Cabir b. Abdullah tek bir hadisi almak için Medine'ye bir aylık mesafede olan Şam'a Abdullah b. Üneys'e gitti. İbn Hacer, Sahâbe'nin hadis muhafa­zasının kanıtlarından olan Cabir'in bu rıhlesini kıy­metlendirirken şöyle der: "Cabir b. Abdullah'ın, Ab­dullah b. Üneys'ten kendisine rivayet edilen hadisle iktifa etmeyip, onu bizzat Abdullah b. Üneys'ten din­lemek için kalkıp Şam'a gitmesi, Sahâbe'nin âlî isna­da verdiği önemi gösterir." Bu noktada Ebu'l-Âliye de şöyle der: "Biz Allah Rasûlü'nün (sav)  Ashâbından nakledilen hadisleri dinler, buna razı olmayıp kal­kar onlara gider, bizzat hadisi kendilerinden alırdık. Münferit olarak ya da cemaat hâlinde hadisleri mü­zakere eder; bu şekilde unutmaya engel olurduk."[4] Ebû Hureyre de (r.a) geceyi üçe böler; üçte birinde namaz kılar, üçte birinde uyur, üçte birinde de Allah Rasûlü'nün (sav) hadislerini okurdu.[5] Sahâbe, tabiûna da, hadisleri muhafaza noktasında kendi aralarında "müzakere" yapmayı önermiştir. Bu noktada Enes b. Malik öğrencilerine şöyle derdi: "Biz Allah Rasû­lü'nün (sav) huzurunda hadisi dinler, kalktığımızda da hıfz edene kadar onu tekrar ederdik." Nitekim Atâ b. Ebî Rebah da İbn Abbas'ın konuyla alakalı şöyle de­diğini rivayet etmektedir: "Benden bir hadis duydu­ğunuzda onu aranızda müzakere ediniz."[6] Sahâbe'nin hadis müzakeresi ve bu noktadaki telkinleri, tabiûn döneminde hadis halkalarının yaygınlaşmasına ze­min hazırladı. Daha sonra ise, hadisin sahihini zayıf ya da mevzusundan ayıran, sened-metin tahlili ya­pan muhaddisler geldi. Allah Teâlâ bir şevki ilahîyle Kur'an-ı Kerim gibi Sünnet'i de muhafaza edecek bir neslin yetişmesi için vesileler halketti.

Al-i İmrân, 3/31.
 
Rivayet Sistemi
İnsan hayatının tecessüsü haram olmasına[7] rağ­men muhaddisler, "sahih" hadisi "zayıf" ya da "mevzu'sundan ayırabilmek için rivayet sistemi içerisinde yer alan her bir râvînin hayatını detaylı bir şekilde in­celemiş ve bu bağlamda on binlerce insan kayda geç­miştir. Bir halkada hadis rivayet edilirken, alana vâkıf olanlar rivayet zinciri içerisinde yer alan râvîleri tanır; hemen hepsi hakkında hükmünü verebilirdi. Mücte-hid imamların içtihat halkalarında da muhaddisler yer alırdı.

Bazı sahâbilerin bir rivayeti naklederken " Sanki şimdi Allah Rasûlü'ne (sav) bakıyorum." şeklinde ifadeler kullanması, hem hâdiseye verdikleri önemi hem de hadis ilmine ayrıntısıyla vâkıf oldukla­rını gösterir.

Peki, Sahâbe neden Sünnet'i koruma noktasın­da olağanüstü bir gayret içerisinde olmuş, her gitti­ği yerde Allah Rasûlü'nden (sav) bahsetmiştir? Çünkü Kur'an-ı Kerim pek çok âyet-i kerîmede Allah Rasûlü'ne (sav) ittibâ etmeyi emretmektedir. Allah Teâlâ'nın korunmayacak bir Sünnet'e ittibâ etmeye çağırması, sonra da hurafelerle amel edenlerden bunun hesabını sorması adalet-i ilâhîye sığmaz. Hangi Müslüman Al­lah Teâlâ'ya böyle bir isnatta bulunabilir? Bu durum­da Allah Rasûlü'ne (sav) itaat etmeyi emreden her âyet Sünnet'in korunmuş olduğunu da ilan eder.

Kur'an-ı Kerimde en fazla vurgulanan talimatlar­dan biri de Allah Rasûlu ne (sav) itaattir. Pek çok sûrede bu hususu ihtiva eden âyetler vardır. Bir grup insan, "Ey Muhammed! Biz rabbimizi seviyoruz" deyince;[8] Allah Teâlâ temelinde "peygambere ittibâ" olmayan mücerred bir sevginin hükümsüz olduğunu beyân noktasında şöyle buyurmuştur: "(Rasûlüm ) De ki: 'Al­lah'ı seviyorsanız bana uyun ki karşılığında Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı affetsin'!19 Allah Rasûlune (sav) ittibâ, ilâhî sevgiye nâiliyete; muhalefet ise azaba sebep olur. İnsanların ilâhî merhamete nail olmala­rı gibi, Cennete girmeleri de Allah Azze ve Celle'ye itaatin yanında Allah Rasûlü'ne (sav) itaate bağlanmış­tır.[9] Allah Rasûlü'ne (sav) itaati emreden her âyetten sonra şu hakikati tekrar etmeli: "Mademki Sünnet'in ilâhî koruma bağlamında olmadığını savunuyorlar, bu durumda bugün aramızda Sünnet-i Seniyyesi ile yaşayan Peygamber'e nasıl itaat edileceği sorusuna da fasid tevillere gitmeden cevap versinler."

Kur'an-ı Kerim'in, Allah Rasûlü'ne (sav) itaati, Al­lah'a itaatle aynı cümlede ve birini diğerine atfederek vermesinden, ikisinin de farklı şeyler olduğu, dola­yısıyla Peygamber'in tebliğ ettiği Kur'an gibi, Sünneti'nin de esas alınması gerektiği anlaşılır. Mademki Allah Rasûlü (sav) Rabbinden aldıklarını tebliğ ediyor,
 
o halde getirdiği de, bildirdiği de Rabbi'ni razı edecek hakikatler bağlamında değerlendirilir. Bu durum, Al­lah Rasûlü'ne (sav) itaat etmeyi, Allah'a itaat etme sevi­yesine çıkarır. Zira "Kim Rasûle itaat ederse muhakkak ki Allah'a itaat etmiş olur."[10] buyrulmaktadır.

Şeriat, Allah Rasûlü'nün (sav) Sünnetiyle kâmil ol­duğundan, Müslümanlar aralarında hükmetmek için Allah'a ve Rasûlü'ne çağrıldıklarında "İşittik ve itaat ettik." derler.[11] Allah Teâlâ, Sünnete ittibânın kaçınıl­maz olduğunu Müslümanlara öğretme bağlamında, gerçekte hüküm kendisine ait olduğu halde, "  "[12] kelimesindeki zamiri "tesniye" yerine "müfred" olarak zikrederek Allah Rasûlü'nün (sav) yalnız başına hükmedeceğine işaret etmiştir. Nitekim ulemâ Sün­net'in; Kur'an'ın mücmelini açıklayan, mutlakını tak-yid eden, umumiyet ifade eden, nazmını tahsis eden yönü yanında, hükmü Kur'an-ı Kerimde beyân edil­meyen mevzularda müstakil olarak hüküm koyan bir kaynak olduğunu belirtmiştir.

Namazların hangi vakitlerde, kaçar rekat ve nasıl kılınacağı, hangi rükünlerde nelerin okunacağı, oru­cun nasıl tutulacağı, zekâtın hangi mallardan ve ne kadar verileceği, haccın nasıl yapılacağı gibi hususlar Kuranda olmadığından Allah Rasûlü'nün (sav) Sünne­tiyle beyân edilmiştir. Fıkıh kitaplarında yer alan hü­kümlerin önemli bir bölümünün çözümüne hadisler üzerinden ulaşılmıştır. Sünnet aynı zamanda Kur'an-ı Kerimde yer almayan pek çok meselenin hükmünü de belirtmiştir. Bir kadının âdet hâlinde namaz kala­mayacağı ve oruç tutamayacağı, buna mukabil sadece tutamadığı oruçları kaza edeceği, şuf'a hakkı ile ilgili hükümler, ninenin mirastan alacağı pay gibi husus­lar Sünnet tarafından belirtilmiştir.14 Pek çok hadisin doğrudan; özürlü on kadının da Allah Rasûlü'ne (sav) gelip, "Bu halde namaz kılalım mı Ya Rasûlallah?" diye sormaları dolaylı olarak göstermektedir ki bu kadınlar âdet kanı gördüklerinde namaz kılmıyorlar­dı ki, özrü de âdet bağlamında değerlendirip, Allah Rasûlü'ne (sav) sorma ihtiyacı hissetmişlerdi. Kadınla­rın âdet hallerinde ibadet etmeleri gerektiğini savu­nanların neredeyse tamamının "Kur'an Müslümanı" olması aslında niçin Sünnet'i inkâr ettiklerinin de cevabıdır. Allah Rasûlü'ne (sav) rağmen hüküm koyan­ların, masum bir Peygamber'in Sünnetinin önemli bir kısmını Kurana aykırı bulup reddetmeleri, kendi­lerine masumiyet isnat etmeleri anlamana gelir. Gü­nahkârların hüküm koyduğu bir zamanda, masum bir Peygamber'in müstakil olarak hüküm vermesinden niçin rahatsızlık duyulur?

MNisâ Sûresi'nin 23. âyet-i kerîmesinde karâbet, radâ' ve sıhriyet yoluyla evlenilmesi haram olan kadınlar zikredilmiş, bir sonraki âyette ise bu kadınlardan başkalan ile evlenmenin helal olduğu beyân edilmiştir. Fakat bir erkeğin hanımı üzerine onun teyzesi ile evlenemeyeceği hususu ise Sünnet tarafından tayin edilmiştir.
 
Allah Rasûlü'ne (sav) muhalefet etmeyi yasaklayan âyetler de, Peygambere rağmen bir İslâm'dan bahset­menin dünyada sapıklığa, Ahirette ise Cehenneme girmeye sebep olduğunu belirtmektedir: "Allah ve Rasûlü bir meselede hüküm verdiğinde, inanmış bir erkek ve kadın için o meseleyi kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur. Her kim Allah ve Rasûlü'ne karşı gelirse, apaçık bir sapıklığa düşmüş olur."[13] Kur'an-ı Kerim'i, Allah'ın muradı yerine, insanın hevası çer­çevesinde anlamanın yolu Sünnet'in sistem dışına itilmesiyle açılacağından, Efendimizin Sünnetine isyan, "sapıklık" bağlamında zikredildi ve Allah Rasûlü'ne (sav) başkaldırı aynısıyla Allah'a başkaldırı olarak tavsif edildi. İhtilaf edilen bir hususta Allah Rasûlü'nü (sav) hakem yapmayanların Müslüman ola­rak kabul edilemeyeceği belirtildi.[14] Allah'a, Rasû­lü'ne ve Müslüman idarecilere itaat etmeyi, ihtilaf durumunda ise mevzuyu Allah'a ve Rasûlü'ne arz ederek ilâhî ya da nebevî talimatlara göre çözmeyi emreden âyeti kerîme de[15] geçen dıı jj ifadesinden Allah'ın Kitab'ı;  's  ifadesinden de Allah Rasû­lü'nün (sav) Sünneti anlaşılmaktadır.[16] Ayrıca  ……   âyetinde zikredilen …  şeklindeki emir fiilinin "Allah" ve "Rasûl" kelimele­rinden önce zikredilmesi, buna mukabil "ulu'l-em­r"den evvel zikredilmemesi, Allah Rasûlü'nün (sav) Kur'an-ı Kerim'i tebliğ bağlamı dışında, beyân et­tiği hususlarda da müstakil olarak itaat mercii ol­duğunu bildirir. Nitekim "ulu'l-emr"den önce …….  fiilinin hazfedilmesi ve "Rasûl" kelimesi üzerine at­fedilmesi, idarecilerin müstakil olarak itaat mercii olmadıklarını ve bu yüzden de onlara itaatin ancak Paygamber'e ittibâ etmeleri şartıyla doğru olacağı, aksi takdirde ise hiçbir şekilde idareciler için itaatin söz konusu olmayacağını ispat eder.[17]

Allah Rasûlü'nün (sav) Sünnetinin "vahiy" olduğunu beyân eden Kur'an-ı Kerim O'na itaatten yüz çevirme­yi de küfür olarak nitelemektedir.[18] Nitekim Âl-i İm­rân Süresindeki âyet-i kerîmede Allah'a ve Rasûlü'ne itaat emredildikten sonra, ikisinin arası ayrılmadan, yüz çevirenlerin kâfir olduğu belirtilmektedir.

Kur'an-ı Kerim çok sayıda âyette Allah Rasûlü'ne (sav) ittibâyı emretmekte, ona muhalefeti "küfür" ola­rak nitelemekte ve kulların ilâhî muhabbete muhatap olabilmelerinin yolunun da Efendimiz'e ittibâ oldu­ğunu beyân etmektedir. Bugün Allah Rasûlü (sav) ara­mızda olmadığına, Kur'an'ın âyetleri de bütün zaman ve mekânı kuşattığına göre insanlar Allah Rasûlü'ne (sav) itaat emrini, O'nun Sünnetiyle amel ederek yerine getirecektir. Kur'an-ı Kerim'in, Sünnet-i Seniyye ışığında anlaşılmasını "uydurulan din" olarak gören ve Sünnet'in Kur'an-ı Kerim gibi korunduğu hakikatini reddedenler bu halleriyle "Allah'ın, Rasûlü'ne itaati emreden âyetlerinin, Müslümanları sahihi mevzu-ukkkdan ayrılamayan hurafeler mecmuası olan Sün­nete uymayı emrettiğini" savunmaktadırlar.

İbnul-Kayyım el-Cevziyye, Ebû Abdillah Muhammed b. Ebi Bekr b Eyyyub, İ'lâmul-Muvakkıîn, Dâru'l-Kitâb el-Arabî, Beyrût, 1996,1, s.48.

Kur'an tarihsel olmadığına ve her bir âyet zaman ve mekân üstü hakikatleri içerdiğine, Allah Rasûlü (sav) aramızda olmadığı hâlde şu kadar âyet-i kerîme ümmeti Peygamber'e itaat etmeye çağırdığına, aksi bir hâlin "küfür" olduğu icmaya medâr olduğuna göre, "Rasûle itaat ediniz." şeklindeki âyet-i kerîme­lerin tek bir izahı olur ki; o da, Sünnet-i Seniyye'nin vahiy kabul edilmesidir.

Allah Teâlâ, Kitabının murad-ı ilâhî çerçevesin­de anlaşılmasını temin için O'nun mübeyyini olan Rasûlü'nün (sav) Sünnetini de muhafaza etti. Aksi bir durum Kur anın -hâşâ- uydurulmuş hadislere ittibâyı emrettiğini iddia etmek olur ki bu da söyleyen için felakettir.

Haziran 2017
İhsan ŞENOCAK
 
[1] Bkz: Hicr, 15/9; Sabri, Mustafa, Mevkıful-Akl vel İîm vel-Âlem min Rabbil-Âlemîn ve İbâdihil-Murseltn, Dâru't-Terbiyye, Dimeşk, 2007, IV, s.74.
[2] Tevbe, 9/32.
[3] İbn Salâh, Ebu Amr Osman b. Salahaddin, Ulûmul-Hadîs, (thk. Nureddin Itr), yy., 1981, s.12.
[4] İbn Hacer, Şihâbuddin Ebu'1-Fazl Ahmed b. Ali b. el-Askalânî, Fethul-Bârî, Dâru'l-Fikr, Beyrut, 2000,1, s.210.
[5] Hatib el-Bağdâdî, Ebu Bekir Ahmed b. Abdülmecid, el-Câmi' li-Ahlâki'r-Râvî ve Âdâbi's-Sâmi', Mektebetul-Me'ârif, Riyad, 1989, II, s.399.
[6] el-Hâkim, Ebu Abdillah Muhammed b. Abdillah, el-Müstedrek, İlim, H. No: 324, Dâru'l-Kütübi'l-İlmiyye, Beyrût,1990.
[7] Hucurât, 49/12.
[8] Abdulmehdî b. Abdulkadir, el-Medhal ile's-Sünne, Dârul-İ'tisâm, Kahire, 1998, s.79.
[9] Âl-i İmrân, 3/132; Nisâ, 4/13.
[10] Nisâ, 4/80.
[11] Nûr, 24/51.
[12] Nûr, 24/51.
[13] Ahzâb, 33/36.
[14] Nisâ, 4/65.
[15] Nisâ, 4/59.
[16] İbn Abdilberr, Ebu Ömer Yusuf b. Abdillah, Câmiu Beyânil-İlm,
Dâr-u İbnil-Cevzî, 1994,1, s.765.
[18] Âl-i îmran, 3/32.

 
Diğer Özellikler
Stok Kodu9786056608179
MarkaHüküm Kitap
Stok DurumuVar
9786056608179

Ürün Etiketleri

En yeni ürünler
Güvenli teslimat
Kampanyalı ürünler
Piyasadaki en iyi fiyat
HADİS SAHABE
PEYGAMBER - SİYER - TARİH
CEVŞEN - TESBİHAT
HAKKIMIZDA

PlatinMarket® E-Ticaret Sistemi İle Hazırlanmıştır.